narsanat-one-cikan

Monet “Bordighera”

Monet’in hava hakkında yakındığı mektuplar yazdığı tek kişi Alice değildi. Satıcısı Paul Durand- Ruel de benzer mektuplar alıyordu, bu mektupların bir amacı da söz verdiği tablolar geciktiği için bahaneler sunmaktı. Sinirlenen Durand – Ruel, Monet’ye güneş ışığının daha güvenilir olduğu Güney Fransa’da resim yapması için ısrar etti. Monet kabul etti ve Aralık 1883’te Renoir ile birlikte Akdeniz kıyılarına doğru yola çıktı.

Ancak beklentilerini karşılayan resimler üretmek konusunda zorlanıyordu. Bu pek de şaşırtıcı değildi. Genellikle yeni bir yeri en iyi yorumlama yöntemini bulduğunu hissetmesi biraz zaman alırdı.

Bir de iddiasına göre bir problem daha vardı: “Her zaman yalnız başıma,kendi izlenimlerim doğrultusunda daha iyi çalıştım.” Bu nedenle,sonraki ay Riviera’ya (İtalyan-Fransız sınırındaki) Bordighera’ya döndüğünde, Durand-Ruel’den ziyaretini Renoir’dan gizli tutmasını istedi.

Bu ikinci seyahati çok verimli  geçmişti, Şubat 1884’te Alice’e şöyle yazmıştı:” Şimdi manzarayı gerçekten hissediyorum. Cesur  davranıp pembe ve mavinin her tonunu katabilirim.” Aslında bu tabloları bu kadar çarpıcı ve farklı kılan, Güney’in canlı renkleri ve aşırı verimli bitki örtüsüdür.

Monet izlenimci tarzını sürdürür, ancak ilk başta onu “ürküttüğünü” iddia ettiği yoğun renkler ve gür bitkilerin şekillerinin çeşitliliği, resimlerine yeni bir cüretkarlık katar.