Bu eser, Albrecht Dürer’in Yeni Ahit’teki Vahiy Kitabı’nda anlatılan mahşeri betimlediği on beş baskı resimden oluşan serinin dördüncü ahşap baskısı olma yönündedir. Eser Dürer’in ilk büyük illüstrasyonu olma yönünden de oldukça kıymetlidir. Ve seri basıldığı dönemde oldukça büyük başarılar elde etmiştir. Dürer’in uyguladığı bu yenilikçi teknik, açık-koyu tonları ve hacmi ortaya seren çapraz taramaları ve paralel çizgileri barındırır; binicilerin esere diyagonal şeklinde konumlandırılması ise esere ayrı bir dinamizm katmaktadır.

Bu baskılar sanatçının kitabının uluslar arasın anlamda artmasına ve kitap illüstrasyonu bakımından bir dönüşüm yaşanmasına öncülük eder. Bu eser sayesinde Dürer yaşamı boyunca bir gelir kaynağı elde etmiş olur. Konu seçimi oldukça akıllıcadır. 1500’lü yıllarda pek çok insan dünyanın sonunun geldiğine inandığı için bu tarz resimler oldukça gündemdeydi.

Eserin odak noktaları

1-) Meleğin el işareti

Atlıların üzerinde takdis işareti yapan bir melek, hemen altında ise eliyle kılıcıyla atını dörtnala süren bir figür vardır ki bu, eserin en şüpheli figürüdür. Çoğu insan bu figürü yıkıcı bir alamet olarak yorumlarken, bir çoğuda Mesih olduğuna inanır.

2-) Cehennemin ağzı

Orta Çağdan itibaren cehennemin genellikle Leviathan’ın temsil eden korkunç bir canavarın açık ağzı olarak resmedilir. Burada cehennem, başpiskopos başlığı ve imparatorluk tacı giymiş bir adamı yutmak üzeredir. Bu da ölümün zengin ya da fakir tüm insanlığı alt edeceğini vurgular.

3-) Yüz ve üç dişli yaba 

Genelde ölüm, tırpanla temsil edilir ama cehennem tasvirlerinde sık sık üç dişli yaba veya çatal kullanılır. Bu resimde iki sembol birleştirilmiştir. Dürer’den önce hiçbir sanatçı hızla ilerleyen dört atlının neden olduğu yıkımı böylesine gerçekçi biçimde ortaya koymamıştır.

4-) Kıtlık ve terazi

Dört atlı son hızla ilerlerken kıtlığı temsil eden figürün terazisi peşleri sıra sallanır.