Albert Moore’un olgunluk döneminde yaptığı resimlerde sık sık mahmur kız ve klasik üslupta giysiler giyen kadın figürleri bulunur. Uyuyan Kız adlı bu resimde incelikle tasarlanmış giysinin kıvrımları, Moore’un klasik heykellere duyduÄŸu hayranlığın göstergesidir. Bu hayranlık, sanatçının 1862-63 yıllarında yaptığı Roma seyahatinde ve Londra’daki British Museum’da gördüğü Elgin mermerlerini saatler boyunca incelediÄŸi dönemde uyanmıştır. 1870-80 yıllarında bu tür figürleri kullandığı çok sayıda küçük iç mekan resimleri yapmıştır.

Bu resimler yandaki resme benzeyen büyük tablolar için hazırlık niteliÄŸindedir. Yandaki resim, öyküsellik yerine renk, çizgi ve ÅŸekil özelliklerine iliÅŸkin estetik bir deneyim sunar. Kız figürü ise tıpkı görece iki boyutlu natürmort nesneleri gibi deÄŸerlendirip onlarla aynı ÅŸekilde yerleÅŸtirilmiÅŸtir. Dengeli renk tonlarının özenle seçilmesi – Moore , çaÄŸdaşı Whistler’dan daha aydınlık ve parlak bir palet kullanır-eseri, dekoratif bir çalışmadan takıntılı bir ÅŸekilde kusursuz güzelliÄŸin arandığı bir araç haline getirir. Moore , boyayı titizlikle ve ince tabakalar halinde uygular;bunun sonucunda ortaya ışıltılı bir zarafet çıkmış olur.

Resim; klasik bir giysi , Uzak DoÄŸuya ait bir vazo ve yelpaze , egzotik hayvan derisinde halı, alışılmadık desenlere sahip bohem yastık ve kulağın arkasındaki çiçek gibi ögeler barındırmaktadır.Eser, Moore hayattayken sergilenmiÅŸtir ancak benzer bir anlayışla yapılmış Hercai MenekÅŸeler (1875)isimli resmi sergilemiÅŸ ve saygın sanat eleÅŸtirmeni John Ruskin tarafından “kusursuz bir biçimde sanatsal”ÅŸeklinde yorumlanmıştır.