Albert Moore’un olgunluk döneminde yaptığı resimlerde sık sık mahmur kız ve klasik üslupta giysiler giyen kadın figürleri bulunur. Uyuyan Kız adlı bu resimde incelikle tasarlanmış giysinin kıvrımları, Moore’un klasik heykellere duyduğu hayranlığın göstergesidir. Bu hayranlık, sanatçının 1862-63 yıllarında yaptığı Roma seyahatinde ve Londra’daki British Museum’da gördüğü Elgin mermerlerini saatler boyunca incelediği dönemde uyanmıştır. 1870-80 yıllarında bu tür figürleri kullandığı çok sayıda küçük iç mekan resimleri yapmıştır.
Bu resimler yandaki resme benzeyen büyük tablolar için hazırlık niteliğindedir. Yandaki resim, öyküsellik yerine renk, çizgi ve şekil özelliklerine ilişkin estetik bir deneyim sunar. Kız figürü ise tıpkı görece iki boyutlu natürmort nesneleri gibi değerlendirip onlarla aynı şekilde yerleştirilmiştir. Dengeli renk tonlarının özenle seçilmesi – Moore , çağdaşı Whistler’dan daha aydınlık ve parlak bir palet kullanır-eseri, dekoratif bir çalışmadan takıntılı bir şekilde kusursuz güzelliğin arandığı bir araç haline getirir. Moore , boyayı titizlikle ve ince tabakalar halinde uygular;bunun sonucunda ortaya ışıltılı bir zarafet çıkmış olur.
Resim; klasik bir giysi , Uzak Doğuya ait bir vazo ve yelpaze , egzotik hayvan derisinde halı, alışılmadık desenlere sahip bohem yastık ve kulağın arkasındaki çiçek gibi ögeler barındırmaktadır.Eser, Moore hayattayken sergilenmiştir ancak benzer bir anlayışla yapılmış Hercai Menekşeler (1875)isimli resmi sergilemiş ve saygın sanat eleştirmeni John Ruskin tarafından “kusursuz bir biçimde sanatsal”şeklinde yorumlanmıştır.